سگها و گربهها از جمله حیواناتی هستند که برای تامین نیازهای زندگی روزمره خود به انسان وابستهاند. از سویی در چند سال اخیر با پدیدهای به عنوان رشد سگهای بی سرپناه یا بدون سرپرست در نقاط مختلف کشور مواجه شده ایم که با مشکلات زیادی روبرو هستند و می توانند برای انسان ها هم خطرناک باشند. اما آیا غذا دادن به حیوانات خیابانی و بی پناه درست است ؟
بر اساس گزارش موسسه خیریه بریتانیایی PETA بیش از ۱۰۰ هزار سگ و تعداد بی شماری گربه در سراسر بریتانیا وجود دارند که در خیابانها به حال خود رها شدهاند و اغلب نیز در اثر تصادف با خودروها، حمله حیوانات دیگر، سرما، گرسنگی یا بیماری میمیرند.
در میان این حیوانات، گروه نگونبختتری نیز وجود دارد، یعنی آنهایی که به دست برخی انسانها مسموم میشوند، شکنجه و می شوند، به آنها شلیک میشود یا به روشهای بیرحمانه دیگری جان خود را از دست میدهند. از سوی دیگر یکی از معضلات و مشکلات افزایش سگهای بی سرپرست شیوع بیماریهای مشترک بین انسان و حیوان مانند هاری و خطر حمله و گاز گرفتن است که تمام این موارد ضرورت درک، آگاهی و مدیریت این شرایط را نشان می دهد.
پس چطور می تونیم کمک کنیم؟ آیا غذا دادن به حیوانات خیابانی و بی پناه درست است یا نه؟
اول اینکه چرا حیوان بی خانمان به وجود می آیند؟
نخستین قدم برای حل مشکل سگهای بی خانمان، یافتن منشا پدیدار شدن آنهاست و در پاسخ به این پرسش باید گفت که این معضل نیز ساخته دست انسان است:
پرورش دهندگان حیوانات، مراکز تولهکشی و تجارت حیوانات خانگی سهم عمدهای در شکل گیری این بحران دارند؛ زیرا در این مراکز تعداد توله سگها و بچه گربههایی که به دنیا میآیند معمولا بسیار بیشتر از شمار متقاضیان خرید آنهاست.
افرادی که فکر میکنند اگر به گربه یا سگشان «تنها یک بار» اجازه جفتگیری بدهند اتفاق بدی نمیافتد، از این واقعیت غافل هستند که پیامد این جفتگیری، ممکن است چند توله با آیندهای نامعلوم باشد و چنانچه این رفتار از سوی چندین مالک تکرار شود، آنگاه با صدها توله بیسرپناه و بلاتکلیف روبرو خواهیم بود. در گزارش موسسه خیریه بریتانیایی PETA آمده است: «یک سگ ماده و فرزندانش میتوانند تنها در شش سال ۶۷ هزار توله سگ تولید کنند. یک گربه ماده و فرزندانش نیز میتوانند در عرض هفت سال ۳۷۰ هزار بچه گربه تولید کنند!».
از سوی دیگر دسترسی به غذای بیشتر عامل رشد جمعیت سگها و گربهها است. وقتی به آنها غذا میدهیم هم جمعیتشان بیشتر میشود و هم به دلیل اینکه این حیوانات اهلی هستند و نسبت به حیوانات دیگر خیلی سازگارترند، در صورت غذادهی زیاد رشد خیلی سریعتری خواهند داشت، تعداد زیادی توله به دنیا میآورند و ممکن است همه نوزادان آنها هم به سن بلوغ برسند.
دولت ها در برابر حیوانات بی خانمان و شهری چه سیاستی دارند؟
در ایران وجود سگهای بی پناه در همه جای شهر رفته رفته به یکی از مشکلات مدیریت شهری تبدیل شده است. سگهای رها شده از شمال شهر تا محلات حاشیهای و مرکزی شهر وجود دارند و حتی ما گاهی با دستهها و گلههای سگ در داخل شهر و محلات حاشیهای و شهرکها مواجه میشویم که به صورت دسته ای زندگی می کنند.
بررسی این موضوع در ایران هم به عهده شهرداری، هم سازمان محیط زیست و هم سازمان دامپزشکی است. مطابق قانون، جمع آوری سگهای شهری در حیطه وظایف شهرداریها است و به استناد بند ۱۵ ماده ۵۵ قانون شهرداریها، جلوگیری از گسترش بیماری های مشترک انسانی و حیوانی و جمع آوری حیوانات بلاصاحب و دفع حیوانات مریض از وظایف این نهاد است.
بند ۱۵ ماده ۵۵ قانون شهرداریها: جلوگیری از شیوع امراض ساریه انسانی و حیوانی و اعلام این گونه بیماریها به وزارت بهداری و موسسات بهداشتی و دامپزشکی و شهرداریهای مجاور هنگام بروز آنها و دور نگاه داشتن بیماران مبتلا به امراض ساریه و جمعآوری حیوانات بلا صاحب و دفع حیوانات مریض و مضر یا رها شده و ممانعت از چرا و گردش چهار پایان و احشام در شهر و دفع و اتلاف حشرات.
در بعضی شهرها، شهرداری طی اقداماتی نسبت به جمع آوری سگهای بی پناه تلاش کرده و میکند، اما این اقدامات جوابگوی رفع کامل این مشکل نیست. از یک سو شهرداری اقدام به جمع آوری و عقیم سازی میکند از سوی دیگر سگهایی که در روستاها و بیابانهای اطراف شهرها زندگی میکنند برای یافتن غذا به اطراف شهر هجوم میآورند. در بعضی شهرداری ها خودروهایی برای جمع آوری سگهای بی سرپرست در سطح شهر اختصاص یافته که به صورت گشت و یا گزارش مردمی ماموران اقدام به جمع آوری و انتقال آنها به محل نگهداری میکنند.
بر اساس آمارها گاهی روزانه ۱۵ تا ۲۰ قلاده سگ بی خانمان از سطح شهرها جمع آوری و واکسیناسیون و عقیم سازی میشوند که برخی مواقع تعداد آنها در محل نگهداری به ۳۰۰ – ۴۰۰ قلاده هم میرسد، بعد از مدتی نگهداری در این مکان اگر کسی درخواست نگهداری از آنها را داشته باشد تحویل داده میشود و در غیر این صورت در بیابان رهاسازی میشوند.
در کشورهای دیگر شرایط چطور است؟
یکی از اساسیترین راههایی که در بسیاری از کشورهای پیشرفته، از استرالیا گرفته تا غرب اروپا و آمریکا اجرا شده، راه اندازی پناهگاههای پذیرش حیوانات رها شده یا بی خانمان است.
در این مراکز که بطور گسترده در کشورهایی همچون بریتانیا، فرانسه، آلمان و بلژیک فعالند، این حیوانات پس از زنده گیری شستشو داده میشوند، عقیم و انگل زدایی و واکسیناسیون میشوند، در صورت ابتلا به بیماری درمان میشوند، تربیتهای اولیه را برای زندگی با انسانها دریافت میکنند و به این ترتیب برای زندگی با بزرگسالان و کودکان آماده میشوند. در این پناهگاهها که از کمکهای دولتی نیز برخوردارند، از حیوانات تا زمانی که صاحبی برایشان یافت شود، نگهداری میشود.
در این پناهگاهها همچنین مربیانی حضور دارند که با کار روی حیوانات بی سرپرست، مشکل رفتارهای خطرناک آنها یا در مقابل، منزوی و ترسو بودن آنها را نیز برطرف میکنند تا این حیوانات آماده پذیرش از سوی خانوادهها شوند. این مراکز معمولا تبلیغات گستردهای نیز در سطح شهرها برای تشویق مردم به پذیرش حیوانات رها شده و بیسرپرست دارند؛ به همین دلیل پخش آگهیهای تلویزیونی یا نصب بیلبورد با موضوع کمک به حیوانات بیسرپناه و پذیرش آنها، در این کشورها امری رایج است.
کارکنان این پناهگاهها با نهادهای زیست محیطی نیز در همکاری نزدیک هستند تا با اجرای برنامههای عقیم سازی، از افزایش بیرویه جمعیت حیوانات در یک منطقه جلوگیری کنند. در این پناهگاهها در صورت لزوم «یوتانایز» نیز انجام میشود؛ یعنی مرگی که هیچ درد و استرسی به حیوان وارد نمیکند. راه اندازی این پناهگاهها باعث شده است که در دهههای اخیر در بسیاری از این کشورها، نرخ «یوتانایز» برای معدوم سازی عمومی سگهای بی خانمان به میزان قابل توجهی کاهش یابد.
در مجموع در بسیاری از کشورهای اروپایی، شهرداریها در این موضوع بسیار فعالند. به این معنی که در صورت دیدن سگهای ولگرد یا احتمالا خطرناک، میتوان با شهرداری منطقه تماس گرفت تا برای جمع آوری و تحویل آنها به پناهگاهها اقدام شود. در برخی از کشورها (مثلا در هند) گاه همین سگها را به عنوان سگهای نگهبان آموزش میدهند و دوباره به محلات برمیگردانند و به این ترتیب یک اقدام امنیتی اضافی برای محلات درست میکنند.
اما آیا غذا دادن به حیوانات بی پناه اشتباه است؟
با ضعفی که از سمت آگاهی مردم و عدم وجود زیر ساخت برای جمع آوری، نگهداری، آموزش و عقیم سازی حیوانات در ایران وجود دارد، حیواناتی مانند سگهای خیابانی یک چالش برای محیط زیست تبدیل شده و غذا دهی به آنان باید با آگاهی صورت گیرد.
سگ های بی سرپرست و خیابانی برای تامین غذا به مناطق مسکونی و زیست حیات وحش وارد میشوند و سبب تولید جمعیت گرگاس (نژاد حاصل از جفتگیری سگ و گرگ) و جا به جایی بیماریهای مشترک (بین خودشان، بین حیات وحش و بین حیوان و انسان) میشوند و از سویی حضور زیاد آنها آسایش و آرامش مردم را بر هم می زنند.
تبدیل شدن سگ های گرسنه به گله هایی که ممکن است حمله کنند یا نژاد خاصی از حیوانات وحشی محیط زیست را از بین ببرند نیز قابل توجه است.
سگ و گربه ممکن است سبب انقراض و نابودی جمعیتهای بسیاری از پستانداران، پرندهها و خزندهها شوند. برای مثال زیاد شدن سگ ها باعث حمله گله ای به روباه و گرگ می شود، یا گربه ها اگر شرایط غذایی خوبی داشته باشند به سرعت تکثیر شده و جمعیت زیادشان باعث حمله به پرندگان می شود. تحقیقات نشان می دهد حتی غذا دادن به سگ و گربه باعث نمی شود شکار کردن حیوان کاهش یابد.
از سویی ما نمی توانیم ترسی که سگ ها می توانند ایجاد کنند و پرخاشگری که می توانند نشان دهند را نادیده بگیریم. در سال 2006، تخمین زده شد که سالانه نزدیک به 20 میلیون نفر در هند توسط سگ گاز گرفته میشوند و نزدیک به 21000 مورد مرگ ناشی از هاری اتفاق میافتد. علاوه بر این، کودکان تقریبا دو برابر بزرگسالان گاز گرفته می شوند. این در صورتی است که هند یکی از کشورهایی است که قوانین خوبی در رابطه با حمایت از حیوانات دارد.
پس چطور می توان به این حیوانات بی سرپرست کمک کنیم؟
جمعیت انسان روی کره زمین هر روز افزایش می یابد و بخشی از محیطی که زندگی می کند متعلق به حیواناتی است که در تسخیر انسان در آمده اند.
از سویی نا آگاهی، خودخواهی و زیاده خواهی انسان باعث شده این حیوانات به بازیچه هایی تبدیل شوند که تولید مثل می کنند و همزمان اگر شرایط نگهداری نداشته باشند، رها شده یا به نفر دیگری سپرده می شوند. حیوانات افسرده می شوند، غرایزی دارند که قابل کنترل نیست و بیماری هایی دارند که رنج می کشند.
همچنین پس از صدها سال به جاندارانی تبدیل شده اند که با ترکیب ژن هایشان، دیگر بیشتر به موجوداتی در اشکال متنوع و با خلق و خوی اهلی تبدیل شده اند تا جانورانی که بتوانند بدون کمک انسان، به بقای خود ادامه دهند. بلایی که نادانسته سر دیگر جانداران هم می آوریم! توله شیر که در خانه انسان زندگی می کند، پرنده ای که در قفس حبس است یا غذا دادن به حیوانات وحشی مانند روباه همگی سرنوشتی مانند سگ و گربه بی سرپناه خواهند داشت!
حالا چه می توان کرد؟
شرایط حیوانات بی سرپرست در دیگر کشورها
در بسیاری کشور ها، دولتها و گروههای مدافع حقوق بشر از اهرم قانون نیز بهخوبی برای مقابله با این معضل استفاده کردهاند. بطور مثال، از آوریل ۲۰۲۰ میلادی قانونی در بریتانیا به اجرا درآمده که فروش تجاری توله سگها و بچه گربههای زیر ۶ ماه را ممنوع میکند. بر اساس این قانون چنانچه پرورش دهندهای این قانون را رعایت نکند، علاوه بر جریمه سنگین، فعالیت آن مرکز نیز بطور کامل تعطیل میشود. علاوه بر این، پرورش دهندگان چه با مجوز و چه بدون مجوز، چنانچه نتوانند توله سگها و بچه گربهها را در حال تعامل با مادر خود نشان دهند، با جریمه یا مجازات زندان روبرو خواهند بود.
در بریتانیا همچنین موسسات خیریه حیوانات، خدمات عقیم سازی کم هزینهای را ارائه میدهند و صاحبان سگها و گربههای خانگی میتوانند از این خدمات و حتی یارانهای که برای آن در نظر گرفته شده، بهره ببرند.
در برخی کشورهای اروپایی از جمله آلمان همچنین شماری از ایالتهای آمریکا نیز عقیم سازی حیوانات خانگی اجباری است تا از تعداد حیوانات سرگردانی که روانۀ پناهگاهها میشوند، کاسته شود. در آلمان علاوه بر عقیم کردن حیوانات خانگی، داشتن میکروچیپ و بیمه برای سگها نیز الزامی است. در این کشور همچنین برای افرادی که از پناهگاهها سگ بپذیرند، تخفیف مالیاتی در نظر گرفته میشود.
کارشناسان «سادهترین، مهمترین و موثرترین راه» برای کاستن از رنج سگها و گربهها و در امان بودن از حمله حیوانات بی خانمان را، جلوگیری از زاد و ولد حیوانات آن هم از مسیر عقیم کردن حیوانات میدانند.
در آلمان، کشوری که گفته میشود هیچ سگ بدون صاحبی در آن وجود ندارد، قانون ویژهای وجود دارد که علاقمندان به پرورش سگهای بزرگ و برخی نژادهای خاص را ملزم میکند قبل از آغاز این کار، آزمایشهایی را انجام دهند و تنها پس از بررسی نتایج این آزمایشها و اخذ مجوز میتوانند پرورش سگ را شروع کنند.
در این کشور افرادی که سگها را رها یا از آنها سوء استفاده کنند نیز مجازات خواهند شد. هویت صاحبان سگهای رها شده از روی تراشه آنها قابل شناسایی است و افراد خاطی با جریمه سنگینی گاه تا ۲۵ هزار یورو روبرو خواهند شد؛ در صورت سگ آزاری نیز فرد خاطی به دو سال زندان محکوم میشود. به همین دلیل رها شدن سگها و به دنبال آن وقوع پدیده سگهای بی سرپرست به ندرت در این کشور روی میدهد.
در هلند قوانین حمایت از حیوانات در دهه ۶۰ میلادی تصویب شده و بر اساس آن، آزار و اذیت حیوانات ممنوع و برای خاطیان مجازات تا ۳ سال حبس و یک جریمه ۱۶ هزار یورویی در نظر گرفته شده است.
هلندیها همچنین با اجرای یک برنامه سراسری آنهم با بودجه دولتی که CNVR (جمع آوری، عقیم کردن، واکسیناسیون و بازگشت) نام داشت، توانستند معضل سگهای بی پناه را حل و فصل کنند. آژانس جهانی حفاظت از حیوانات نیز معتقد است که این برنامه، موثرترین راه برای مبارزه با جمعیت سگهای ولگرد بوده است.
مردم چه مسئولیتی نسبت به جانوران بی پناه دارند؟
در ایران تشکل های مردم نهاد زیادی وجود دارند که به صورت داوطلبانه و خیریه سعی به مدیریت این شرایط دارند. جمع آوری، عقیم سازی، واکسیناسون، پیدا کردن سرپرست یا در صورت نیاز رهاسازی از جمله اقدامات این مراکز است. اما واقعیت این است که این میزان از مراکز پاسخگوی نیاز واقعی نیست.
از طرفی ساخت پناهگاه ها، هزینه های نگهداری، هزینه های آگاهی سازی و اطلاع رسانی، هزینه های دارو و غذا همگی باعث شده کار سخت تر شود.
اما خبر خوب اینکه مردم نسبت به گذشته پذیرش و اشتیاق بالاتری برای دانستن و همسو شدن با رفتار جهانی دارند. در کنار اقدام اساسی دولت برای جمع آوری این حیوانات که عمدتا از مسیر راه اندازی و حمایت از پناهگاهها و وضع قوانین بازدارنده انجام میشود، مردم نیز می توانند در این زمینه نقش مهمی ایفا کنند.
راهکارهای کمک به حیوانات خیابانی و بی سرپناه
1. یک سرپرست مهربان باشید
یکی از سادهترین راه حلها این است که به جای خرید حیوانات از مراکز تولهکشی یا فروشگاههای حیوانات خانگی، به سراغ پناهگاههایی بریم که حیوانات بدون صاحب و سرگردان را نگهداری میکنند.
ضرب المثلی انگلیسی است که میگوید: با پذیرش یک عضو جدید، دو زندگی را نجات میدهید. به نظر میرسد که این ضربالمثل برای پذیرش سگهای در انتظار در پناهگاههای حیوانات نیز صادق است. با این کار فضایی را نیز در پناهگاهها برای نجات یک حیوان سرگردان دیگر خالی میکنید.
2. هیجانی تصمیم نگیرید!
نگهداری حیوان خانگی نباید از روی حس و هیجانی باشد. مطمئن شوید که از نظر مالی و روحی آماده انجام این کار هستید؛ زمان لازم را برای رسیدگی به حیوان خانگی خود دارید، در قبال او مسئولیتپذیر هستید و وظایف خود را بخوبی انجام میدهید. چراکه برای یک حیوان، هیچ چیز بدتر از این نیست که مدت کوتاهی بعد از پذیرش، به شخص دیگری واگذار شود.
سگ و گربه عروسک برای کودک یا هدیه برای خوشحال کردن دیگران نیست. شعور و احساس دارد و آموزش، نظافت و در صورت مریض شدن، درمان و پرستاری جزو اولویت های نگهداری است. پس قبل از پذیرش حیوان، شرایطتان و توان نگهداری را بیشتر بررسی کنید.
3. خیلی ساده حیوانات را از محیط شهر دور کنید
با ترفندهایی ساده حیوانات بدون سرپرست را از محیط زندگیتان دور کنید. از دادن غذا دادن به سگ و گربه در داخل خیابان خودداری کنید و یا این کار را در منطقه بسیار دورتر از محل زندگیتان انجام دهید زیرا سگها شروع به نگهبانی از مناطقی میکنند که در آن غذا میخورند. همچنین ممکن است بر اثر تصادف یا بد رفتاری مردم آسیب ببینند.
دیگر اینکه از گذاشتن زبالههای مواد غذایی در مقابل خانه یا در فضایی باز در نزدیکی محل زندگیتان خودداری کنید. زبالهها را حتما در کیسههایی محکم گذاشته و در آنها را محکم ببندید و مطمئن شوید که در سطل زبالهتان نیز بسته است.
در محل زندگی به حیوانات غذا ندهید و با عقیم سازی حیوان خانگی خود، از نزدیک شدن حیوانات نر جلوگیری کنید. همچنین عقیم کردن خطر ابتلای او به سرطان و تومورهای پستانی را نیز کاهش می دهد و جلوگیری از تکثیر، رنجی که نسل بعدی حیوان خواهد کشید را کم می کند.
4. به پناهگاه ها کمک کنید!
به جای خرید غذا برای حیوانات به پناهگاه ها و انجمن حمایت از حیوانات کمک کنید. از کمک مالی یا اهدای کالاهای مورد نیازشان گرفته تا اختصاص کمی از وقتتان برای کمک به کارکنان پناهگاه. این پناهگاهها همیشه به غذای حیوانات، پتو و اسباب بازی برای حیوانات، انواع قلاده و حتی مواد شوینده نیاز دارند.
آنها از داوطلبانی که آماده کمک هستند، حتی برای بازی با حیوانات و پیادهروی روزانه آنها استقبال میکنند. کارهای دیگری نیز وجود دارد مانند تمیز کردن محوطه زندگی حیوانات و فضولات آنها، یا کمک به شستشو و حمام کردن سگها و گربهها. بُعد مذهبی این اقدام و ثواب غذا دادن به حیوانات گرسنه خصوصا در دین اسلام بر کسی پوشیده نیست به شکلی که حدیث و روایت بسیاری در رابطه با نگهداری و حمایت از حیوانات وجود دارد.
کمکهای مالی خود (حتی اندک) به این مراکز را نیز دستکم نگیرید. با این کمکها میتوان بخشی از هزینههای مربوط با بازدیدهای دامپزشکان، واکسیناسیون، خرید داروهای ضد کک و انگل، همچنین هزینه غذا و آب و برق و نظافت این مکان را تامین کرد. قطعا با این کار حال شما بهتر خواهد بود.
اخطار: مراقب سو استفاده هایی که در این راه ممکن است از حامیان و دوست داران حیوانات شود باشید. قبل از کمک کردن، اعتبار مجموعه ی مد نظرتان را بررسی کنید.
لازم نیست حتما برای کمک به حیوانات هزینه کنید! شما می توانید حتی با شرکت در کمپین های حمایتی، در شبکههای اجتماعی یا در محله خود برای پناهگاهها و حامیان حیوانات تبلیغ کنید. این کار ضمن آگاهی رسانی به دیگر افراد، باعث می شود امید و انرژی بیشتری به حامیان تزریق شود. قدرت تبلیغات و شبکه های اجتماعی را دست کم نگیرید.
اگر تصمیم دارید غذا بدهید، 3 قانون را رعایت کنید!
قانون غذا دادن به حیوانات خیلی سادست:
1. غذا را نخرید، مازاد غذایتان را به حیوانات بدهید. با این کار هم از دور ریز پسماند غذا جلوگیری می کنید و هم از تغییر رژیم غذایی جاندار جلوگیری می کنید.
2. داخل محیط شهری غذا ندهید، سعی کنید برای غذا دادن خصوصا به سگ ها به خارج شهر بروید زیرا با کشاندن سگ به داخل شهر به آنها کمک نمی کنید! نزدیکی بیشترشان آنها را در مواجهه با خطر قرار می دهد.
3. غذا دادن به حیوانات وحشی ممنوع! پاسخ اینکه چرا نباید به حیوانات وحشی غذا داد ساده است. هرگونه غذا دادن به حیات وحش شهری در تمام دنیا ممنوع است و با غذا دادن به حیوانات حیات وحش فقط آنها را به انسان وابسته تر می کنید و غرایزشان را تغییر می دهید. این بزرگترین ظلم به محیط زیست است تا جایی که حتی نزدیک شدن به حیوانات وحشی هم توصیه نمی شود. اینجا بیشتر در اینباره بخونید.
سخن آخر
همه حیوانات مانند ما حق زندگی دارند. چقدر زیبا و پسندیده است که ما با غذا دادن به سگ و گربه ها خصوصا در زمستان، به این جانداران بی گناه کمک می کنیم و از طرفی پر از حس خوب می شویم. اما برای کمک به این حیوانات راه های بهتری هم وجود دارد. از کمک به اطلاع رسانی درباره اشتباه بودن خرید و فروش حیوانات، آگاهی برای به سرپرستی گرفتن حیوان به جای خرید آن، تا کمک به پناهگاه ها و موسسات خیریه برای تامین مالی یا حتی خدمات داوطلبانه.
همچنین می توانیم خودمان با مراجعه به دامپزشکی هایی که حامی حیوانات هستند برای کمک به تامین مخارج حیوانات، نگهداری حیوانات نیازمند یا کمک به پیدا کردن سرپرست، از آنها حمایت کنیم.
بر اساس تحقیقات سازمان خیریه پتا یک گربه ماده و فرزندانش میتوانند در عرض هفت سال ۳۷۰ هزار بچه گربه تولید کنند! و در صورتی که شرایط زندگی مساعد شود، این عدد بیشتر خواهد بود و تعارضات بیشتری بین حیوان و انسان ایجاد می کند. اما اگر یک ماده گربه در محل زندگی عقیم شود، می توان حساب کرد که چه تعداد از جمعیت گربه کاسته می شود. پس این بر عهده شماست که تصمیم بگیرید بهترین روش برای کمک کردن به این حیوانات دوست داشتنی، خصوصا سگ و گربه های بی پناه چیست.
پاسخ اینکه آیا غذا دادن به حیوانات خیابانی و بی پناه درست است با شماست. ما تو این متن در مورد غذا دادن به حیوانات گفتیم. حالا شما با اشتراک گذاری این پست، چرخه آگاهی را ادامه دهید!
منابع:
شما مصلن سایت حمایت از حیوانات و وگنیسم هستین بعد خودتون سگ بی سرپرستو ولگرد خطاب میکنید!!!!فرهنگ سازی مصلن دارین میکنین?!ضمنا انسان وارد محل اونا شده اشغال کرده با این همه الاینده های شیمیایی تو طبیعت اصن جایی واسه زندگی گذاشتین?!که میگین معضل افزایش سگ?! افزایش تعداد ادمی زادی که گند زده به زمین پس چی?!
اولا سگ حیوان طبیعت نیست تغییر پیدا کرده بدست بشر هستش دوما ولگرد به سگ بی سرپرست گفته میشه مثل حیوان وحشی که در طبیعت هست سوما همین تفکر تک و افراطی که شما دارید رو همون افراد از بین برنده طبیعت دارند یکم به بهداشت روانمون قبل از حمله به این و اون اهمیت بدیم قطعا دنیا جای قشنگتری میشه
مطالب خوبی دارید ولی درباره اشتباه بودن غذا دادن به حیوانات حرفتان علمی و درست نیست. راهکار حیوانات بیصاحب: غذارسانی و عقیمسازی است. اگر غذا ندهید شکار میکنند یا از زباله تغذیه میکنند و مریض و الوده میشوند. سگ و گربه را نمیتوان از محیط شهری دور کرد و وحشی نیستند. دلایل زیادی دیگر هم هست. مطلب را اصلاح کنید
بعداز میلیون ها سال زندگی گربه و سگ .. شما میخواید یادشون بدید،چطوری زندگی کنن؟! صبح تا شب این حیوانات با اعصاب و روان و زندگی مردم بازی میکن! این رو امریکا کافر و ارووپا وو .. فهمیدن شما هنوز نفهمیدید؟! پس ببینید کسی جرعت در اونجا به این ولگردها غذا بده!
متاسفانه نوع ایرانی ها به دلیل تربیت غلط حیوان ستیزند و این خیلی دردناکه
مثلا گربه ای رو که از همان ابتدای تولد در کنار خودشون می بینند انگار که با حیوانی عجیب و غریبه ای روبرو شده حتی حاضر نیستند تشنگی و گرسنگی اون رو برطرف کنند
حیوان بی پناه و بی صاحب هرگز ولگرد نیست ولگرد ما انسان های خودخواه و پاستوریزه هستیم که همه چی رو واسه خودمون می خواهیم.
به هرحال حیوانات خانگی یا بیرونی همشون دوست داشتنی هستند
هر کسی میتونه به اندازه درک وشعور خودش اینارو قضاوت کنه غذا دادن وعقیم سازی به نظرم براشون خوبه